روش‌های مرطوب‌سازی گازهای واکنشگر پیل سوختی غشا پلیمری

کنترل رطوبت گازهای واکنشگر پیل سوختی تأثیر به‌سزایی در عملکرد پیل دارد. آب کم در غشاء سبب خشکی موضعی غشاء و به‌دنبال آن ایجاد گرادیان‌های دما و تنش‌های مکانیکی و آب زیاد سبب بسته‌شدن بخشی از حفره‌های لایة پخش گاز می‌شود. در هر دو حالت عملکرد پیل افت پیدا می‌کند و از طول عمر آن کم می‌شود. از این‌رو برای دست‌یابی به رطوبت بهینه در پیل، مرطوب‌سازی گازهای واکنشگر هم در سمت آند و هم در سمت کاتد ضروری است. در این مقاله انواع روش‌های مرطوب‌سازی معرفی و با یکدیگر مقایسه شده‌اند. به‌طور کلی، روش‌های مرطوب‌سازی به دو دستة داخلی و خارجی تقسیم می‌شوند که البته استفاده از مرطوب‌ساز خارجی متداول‌تر است. مرطوب‌سازی خارجی عمدتاً شامل روش‌های حبابی، چرخ آنتالپی و روش غشایی می‌باشد که البته روش آخر به‌دلیل سادگی ساخت و هندسه، مصرف انرژی کمتر، بازده بیشتر و توانایی کنترل بهتر رطوبت و دما، بهترین روش است. استفاده از رطوبت خروجی کاتد پیل برای مرطوب‌سازی به‌صورت یک مجموعه چرخه‌ای و پیکربندی جریان مخالف بهترین عملکرد مرطوب‌ساز غشایی را درپی دارد. نتایج نشان می‌دهد که کاهش دبی و افزایش فشار و دمای ورودی گاز خشک سبب بهبود عملکرد مرطوب‌ساز غشایی است.